Dankjewel! Je bent ingeschreven.
Oeps, er ging iets mis!

Blog

Anderhalve meter economie is niet het nieuwe normaal.

Onze premier Mark Rutte heeft de zogenaamde 'anderhalve meter economie' gepresenteerd als 'het nieuwe normaal'. Op zichzelf een vrij logische aanpak: bereid de mensen voor op het ergste, dan kan het alleen maar meevallen. Horeca, winkels, kantoren en openbare plekken zijn de meest creatieve manieren aan het bedenken om te zorgen dat ze kunnen functioneren in 'het nieuwe normaal' van de 'anderhalve meter economie'.

Maar de grote vraag is: is dit daadwerkelijk 'het nieuwe normaal'?

Tijdens mijn studie architectuur had ik een docent die het vak klimaattechnologie gaf. Zoals je op basis van de naam wel kunt voorstellen, een relatief saai vak voor een groot deel van de studenten die voornamelijk ontwerper wilde worden. Maar deze docent werkte in de praktijk samen met de meest bekende architecten waaronder Rem Koolhaas, dus hij moest haast wel iets goed doen. Dat bleek dus ook tijdens zijn eerste college. Dit college had als thema 'over de tweede berg denken', niet echt een voor de hand liggend thema bij klimaattechnologie.

Stel je voor dat er drie mensen onderaan een berg staan. De eerste persoon kan überhaupt die grote berg niet overzien of een creatieve oplossing bedenken om er overheen te komen en besluit gewoon beneden te blijven. De tweede persoon ziet die enorme berg en beseft dat het een flinke uitdaging gaat worden, maar bedenkt een creatieve manier om er toch overheen te komen. De derde persoon rekent erop dat de eerste berg slechts een eerste stap is en dat er nog een tweede berg komt. Hij bedenkt een creatieve manier om over de eerste berg te komen of gebruikt dezelfde manier als de tweede persoon, maar gaat tegelijk al een stap verder door een manier te bedenken hoe hij ook over de tweede berg kan komen, ook al ziet hij die nu nog niet.

Het bedrijf van die docent was zoals de derde persoon. Grote architecten kunnen soms met nogal uitdagende ontwerpen komen. Een klimaattechnisch bureau die zoals de eerste persoon is zal zeggen: houd maar op, dit ontwerp is niet uit te voeren. Een bureau zoals de tweede persoon zal zeggen: oei, dat wordt lastig, maar we hebben iets creatiefs bedacht waardoor we de installaties zo goed mogelijk weg kunnen werken. Het bedrijf van die docent kwam met een idee waar de architect zelf überhaupt nog niet aan had gedacht en waardoor de klimaat technische installaties het ontwerp zelfs versterkten. Hij dacht over de tweede berg.

Leuk, hoor ik je denken, maar wat moet ik daar als ondernemer nu mee in deze tijd van complete chaos?

Het is nu aan jou om te kiezen welke van de drie personen je bent.
Besluit je om niets te doen in de hoop dat er iets wonderlijks gaat gebeuren waardoor het binnen een paar weken weer is zoals het altijd was?
Besluit je voor nu maatregelen te treffen om je aan te passen en over een tijdje weer te kijken hoe het er dan voor staat?
Of besluit je over de tweede berg te denken en een strategie te ontwikkelen voor verschillende scenario's die zouden kunnen plaatsvinden. Een strategie die niet alleen even tijdelijk voor een creatieve aanpassing zorgt, maar die daadwerkelijk toegevoegde waarde levert op de lange termijn.

Het zogenaamde 'nieuwe normaal' van de 'anderhalve meter economie' gaat namelijk helemaal niet zo normaal worden. Het blijft een tijdelijke maatregel waar eigenlijk niemand echt gelukkig van wordt. Natuurlijk is het nu even noodzakelijk, maar om permanent dingen te veranderen moeten mensen intrinsiek gemotiveerd zijn, of er moeten regels opgelegd worden die vervolgens worden gehandhaafd. De intrinsieke motivatie bij anderhalve meter afstand houden zal hoogstwaarschijnlijk niet komen, mensen zijn nu eenmaal sociaal en komen graag dicht bij elkaar of raken elkaar graag aan. De regels en handhaving werken voor nu, omdat vrijwel iedereen begrijpt dat dit voor nu noodzakelijk is, maar op de lange termijn zal dit onhoudbaar zijn.

Vanzelfsprekend is de eerste manier, intrinsieke motivatie, de beste manier om veranderingen te realiseren. Een voorbeeld hiervan is het thuiswerken. Alle bedrijven zijn in een groot thuiswerk experiment beland en de voordelen op lange termijn met betrekking tot bijvoorbeeld duurzaamheid zijn vanzelfsprekend: minder woon-werk verkeer, minder benodigde kantoorruimte, etc. Maar deze verandering met positieve invloed op de lange termijn, gaat hoogstwaarschijnlijk permanent worden, doordat iedereen nu ook de directe voordelen op de korte termijn voor zichzelf ervaart. Anders gezegd: mensen zijn intrinsiek gemotiveerd om thuis te werken.

En dit is eigenlijk de manier waarop we naar alle sectoren, branches en ondernemingen zouden moeten kijken. We moeten over de tweede berg denken. We moeten ons afvragen hoe we niet alleen nu vorm kunnen geven aan de tijdelijke maatregelen(de eerste berg), maar hoe we permanent dingen kunnen veranderen die positieve impact hebben op de lange termijn, maar ook daadwerkelijk van de grond komen doordat ze voortkomen uit een direct voordeel op de korte termijn, een intrinsieke motivatie(de tweede berg).

Alleen die veranderingen zullen permanent zijn, de rest gaat gewoon weer terug naar wat het was.

Gerelateerde artikelen